شعرهای ناب

وقتی هوا خیس می شود

دلم بهانه ی تو را می گیرد

و گونه هایم ؛

بوی خاک باران زده می دهند ...

پنجره را باز می کنم ، نفسم می گیرد !

از آن روز که تو رفتی هوا شرجی است

و میان این همه گریه ...

هنوز هم تنم از داغ آخرین نگاه تو می سوزد

و تو از چشم های تب دار من می درخشی

و تو بی پرده از اشک ، در انعکاس چشمان من می درخشی

نفسم می گیرد ... !

درست مثل همان لحظه که چشمان تو در چشمان من ماند

همان لحظه که منتظر ماندی تا چیزی بگویم ...

امّا ...

امّا درست مثل همین حالا نفسم گرفت و نتوانستم ...

و نگفتم ...

و تو دیگر منتظر نماندی ...

منتظر نماندی تا دوباره نامت را نفس بکشم

و بگویم ...

بگویم که بی تو

دیگر نفسم

برای همیشه می گیرد !