شعرهای ناب

نقل است که گفت: «به صحرا شدم، عشق باریده بود و زمین تر شده بود؛

چنانکه پای به برف فرو شود، به عشق فرو شدم. از نماز جز ایستادگی تن ندیدم

و از روزه جز گرسنگی شکم. آنچه مراست از فضل اوست، نه از فعل من».