همه

     لرزش دست و دلم

                      از آن بود که

                                 که عشق

                                          پناهی گردد

پروازی نه

           گریز گاهی گردد.

آی عشق آی عشق

                 چهره ی آبی ات پیدا نیست

و خنکای

       مرحمی

               بر شعله زخمی

                         نه شور شعله

                                   بر سرمای درون

آی عشق آی عشق

                        چهره ی سرخت پیدا نیست


غبار تیره تسکینی

              بر حضور وهن

                     و دنج رهایی

                                 بر گریز حضور

سیاهی

         بر آرامش آبی

                     و سبزه برگچه

                                بر ارغوان

آی عشق آی عشق

               رنگ آشنایت

                          پیدا نیست